موزه موسیقی یکی از موزه‌های تخصصی تهران است که در آن گنجینه سازهایی قرار دارد که شاید تا به حال آن‌ها را ندیده باشید. در این موزه سازهای موسیقی ایرانی زیادی به نمایش گذاشته شده است. دسته بندی بسیار خوبی در موزه برای هر نوع از سازها انجام شده است. برای مثل سازهای زهی بخش مربوط به خود را دارند و سازهای کوبه‌ای در تالار جداگانه به نمایش در آمده‌اند.
بنای فعلی موزه در سال ۱۳۵۱ ساختمانی مسکونی بوده است که پس از طرح تاسیس موزه‌ی موسیقی، به دلیل مناسب بودن محل و فضای کافی آن، از سال ۱۳۸۲ مورد بازسازی قرار گرفت موضوعی که شاید برای علاقه‌مندان به معماری و مرمت کشور جالب باشد این است که این موزه یکی از مرمت‌های خوب و دوست داشتنی خانه‌ای قدیمی در تهران است که با طرح احیا (باز زنده سازی) آن به موزه، اثری ماندگار در حفاظت از خانه‌های قدیمی تهران و نمایش هنر ایرانی انجام شده است.
سرانجام در سال ۱۳۸۸ موزه در این محل افتتاح شد. این موزه‌ی سه طبقه دارای مساحتی نزدیک به ۳۶۵۰ متر و زیربنای حدود ۱۴۰۰ مترمربع است. در موزه‌ی موسیقی حدود ۲۴۰ ساز از ۲۰۰ نوع مختلف نگهداری می‌شود و شامل بخش‌های مختلفی مثل سالن نمایش سازها (سازهای کوبه‌ای، زهی، بادی، سنتی و زهی نواحی)، گنجینه‌ی موزه، آرشیو صوتی و تصویری، کتابخانه‌ی تخصصی، کارگاه نمایش مراحل ساخت ساز، انبار ویژه‌ی نگهداری بهینه‌ی سازها، مخزن محصولات مکتوب، کافی‌شاپ و بخش سمعی و بصری است.
بعد از مرگ استاد ابوالحسن صبا طبق وصیت ایشان خانه ایشان در ۲۹ آبان سال ۱۳۵۳ به موزه تبدیل گردید. موزه استاد فقید، خانه مسکونی و اجدادی است که توسط پدرش ابو القاسم خان پزشک دربار ناصرالدین¬شاه خریده شد و تا هفت پشت در آن زندگی کرده اند. خانه صبا در آبان ماه ۱۳۵۳ گشایش یافت، تشکیل خانه صبا به شکل موزه بیو گرافیک به خاطر بزرگداشت صبا و ارج نهادن به میراث ارزشمند او در موسیقی ایران بوده است. ساختمان خانه صبا بعد از مرگ او به وسیله وزارت فرهنگ و هنر از بازماندگان خریداری شد. وسایل صبا نیز بعدها توسط همسر او به موزه اهدا شد.
البته درمیان این وسایل اهدایی، تعدادی از نت‌های زنده‌یاد فرامرز پایور نیز به چشم می‌خورند که شاگردان استاد پایور به موزه صبا اهدا کرده‌اند. در دهه ۵۰ خورشیدی که خانه صبا به عنوان موزه شکل گرفت، بخشی به نام عروسک‌های خانم صبا وجود نداشت. این قسمت بعدها تشکیل شد. این خانه دارای پنج اتاق، زیر زمین و حیاط کوچکی است. بخشی از موزه به تصاویر، لوازم شخصی استاد و اسناد و نامه‌های اداری و مکاتبات شخصی او اختصاص یافته است. قسمت دوم نیز مشتمل بر مجموعه سازهای موزه است که از منظر قدمت و ارزش، کم‌نظیر هستند. قسمت سوم و پایانی موزه هم به مجموعه یادگارهای خانم اسفندیاری کوه نور، همسر استاد صبا که دختر عموی نیما یوشیج بوده است، تعلق دارد. با چنین بخش‌هایی است که این موزه به پاره‌ای گرانبها از تاریخ موسیقی ایران تبدیل می‌شود.
